یادداشت جانبی moment's silence
داشتم موزیکامو دانلود میکردم که متوجه دوتا چیز شدم
اولا چندتا آهنگ جدید که قبلاً یا ندیده بودمشون یا واقعا جدید هستن و شک نکنید که قراره بزودی درموردشون حرف بزنیم
و دوما...اسم آهنگ (moment's silence (common tongue
تا حالا دقت کرده بودین؟ اسم آهنگ لحظه ی سکوته. تجربه ای که توصیف میکنه عاشقانه و عارفانه ست. حالا حدس بزنین به چی میخوام ربطش بدم؟ اگه گفتین به دین درست حدس زدین!
هوزیر بارها گفته که خانواده ش مسیحی هستن (تقریباً مطمئنم که خودش نیست. شما یه نگاهی به ترانه هایش بندازین میفهمین چقدر از دین و نهادهای مرتبط بهش نفرت داره) ولی این همه ی ماجرا نیست.
خانواده ی هوزیر عضو یه فرقه ی خاص از مسیحیت هستن که بهشون کوئیکر «quaker» یا اسم فارسی شون «جامعه ی دوستان» گفته میشه. فرق زیادی با مسیحیای عادی ندارن با این تفاوت که اعتقاد دارن هرکسی ممکنه بتونه نور خدا رو درون خودش احساس کنه.
نحوه ی دعا کردنشون به این شکله که توی کلیسا دور هم توی سکوت کامل میشینن و هیچ حرف یا موعظه ای گفته نمیشه. ولی هرکسی که نور خدا رو در خودش احساس کرد میتونه بلند شده و صحبت کنه. شاید حتی حرف مربوط، منطقی یا قابل فهمی نباشه. بهرحال.
حالا ربطش به آهنگ ؟
از اسم کاملا مشخصه داره به مراسم دعای کوئیکر ها اشاره میکنه. لحظه ی سکوت و بعد زبان مشترک. حتی توی خود آهنگ هم به دعا کردن اشاره میکنه! به زبونی که بدون عشق بی معنیه
ولی خود آهنگ هرچیزی هست بجز ساکت! پر سر و صدا و پر هیاهو. تاحالا دقت نکرده بودم چقدر این آهنگ اعتراضیه! خدا رو بی تفاوت به زجر بشر نشون میده، دارندگان قدرت رو طماع قدرت، بی رحم و بی فایده میدونه و در نهایت لحظه ی دعا اون لحظه ی سکوت و درمان حقیقی رو توی عشق میدونه! آه خدایا عاشقتم مرد!!!